Η Art-Therapy (ή αλλιώς Εικαστική Ψυχοθεραπεία ή Ψυχοθεραπεία μέσω Τέχνης) βασίζεται στη δύναμη της καλλιτεχνικής έκφρασης και χρησιμοποιεί διάφορες μορφές τέχνης ως μέσο επικοινωνίας, όπως η ζωγραφική, ο πηλός, το κολάζ, η φωτογραφία, η δημιουργική συγγραφή, η μουσική και η θεατρική αναπαράσταση. Σε αντίθεση με την ψυχοθεραπεία που βασίζεται μόνο στο λόγο, η θεραπευτική προσέγγιση μέσα από την τέχνη αναγνωρίζει τις καλλιτεχνικές διεργασίες και τους συνειρμούς σαν καθρέφτες των συναισθημάτων, της προσωπικότητας και των δυσκολιών του κάθε ανθρώπου. Συχνά, οι ενήλικες χρησιμοποιούν λέξεις για να εκλογικεύσουν τα συναισθήματά τους κι έτσι αποξενώνονται από αυτά. Όταν, όμως, κάποιος εκφράζεται μέσα από τα δημιουργήματά του επιτυγχάνεται ένας αυθόρμητος τρόπος να επικοινωνήσει, τόσο με αυτά που γνωρίζει, όσο και με αυτά που δεν γνωρίζει και θέλει να μάθει για τον εαυτό του. Η τέχνη με αυτό τον τρόπο αποτελεί τον καταλύτη, δηλαδή το βοηθητικό εργαλείο, που ενισχύει τη δυνατότητα του ανθρώπου να εκφραστεί. Ενήλικες, παιδιά, οικογένειες, ζευγάρια, άτομα με ειδικές ανάγκες, άτομα με ψυχοσωματικά προβλήματα, ακόμα και αν δεν έχουν την παραμικρή επαφή με την τέχνη, αλλά αναζητούν πιο ευχάριστους τρόπους επικοινωνίας έχουν τη δυνατότητα να απευθυνθούν σε έναν Art Therapist για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους και να εκφράσουν αυτά που επιθυμούν.Ο ρόλος του εικαστικού ψυχοθεραπευτή είναι να δημιουργήσει ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο ο θεραπευόμενος θα νιώσει ασφαλής και ελεύθερος να εκφραστεί. Η εμπιστοσύνη εγκαθίσταται μέσα από την απόλυτη απουσία κριτικής και επιβολής.Θεραπευτής και θεραπευόμενος διαλέγουν μαζί τα «εργαλεία» με τα οποία θα δουλέψουν, αυτά που ταιριάζουν στις επιθυμίες και την κλίση του θεραπευόμενου. Η τέχνη στη συγκεκριμένη διαδικασία δεν είναι αυτοσκοπός, είναι το μέσο για να επιτευχθεί το θεραπευτικό αποτέλεσμα, να ικανοποιηθεί δηλαδή το αίτημα για το οποίο κάποιος αποφασίζει να συμβουλευτεί έναν ψυχολόγο. 

Η εγκυμοσύνη και η μητρότητα φέρνουν μεγάλες χαρές αλλά και τεράστιες αλλαγές, που μπορεί να εγείρουν άγχη και ανασφάλειες στη μητέρα και στον πατέρα. Από τη μια πλευρά, η νέα μητέρα χρειάζεται να λειτουργήσει με βαθύτερα κομμάτια του εαυτού της, βασιζόμενη στο ένστικτο και τη σωματική τρυφερότητα. Από την άλλη, δέχεται πολλές πληροφορίες για τη σωστή φροντίδα του βρέφους, τόσο από το περιβάλλον της, όσο και από το διαδίκτυο και  τα βιβλία. Ο συνδυασμός αυτών των δύο διαστάσεων μπορεί να την μπερδεύει και να τη γεμίζει ενοχές. Ωστόσο, από την εμπειρία μου ως μητέρα και ως ψυχοθεραπεύτρια, αντιλαμβάνομαι, ότι αυτή η περίοδος είναι ένα πολύτιμο δώρο αυτογνωσίας για την ίδια τη μαμά. Αν  μάθουμε με ποιο τρόπο να κοιτάξουμε, τα τα ίδια τα παιδιά μάς δείχνουν τα βάθη της ψυχής μας,  μας αποκαλύπτουν ολόκληρη την ιστορία μας με τα επεισόδια που θυμόμαστε, αλλά και με εκείνα που είναι χαμένα στη λήθη.

Για τις περισσότερες μητέρες, η επίδραση των πρώιμων βιωμάτων, ακόμα και των προηγούμενων γενεών, δεν έρχεται στο προσκήνιο συνειδητά, αλλά εκφράζεται με εντάσεις που δεν κατανοούμε, με προσδοκίες που δεν ξέρουμε από πού ήρθαν, με πεποιθήσεις που είναι μόνο η αφορμή. Έτσι, πολλές μαμάδες, στην προσπάθειά τους για το  καλύτερο, υποφέρουν και χάνουν την απόλαυση της εμπειρίας της μητρότητας, στερώντας τελικά και από τις ίδιες και από το μωρό τους το πιο σημαντικό, δηλαδή την αίσθηση ότι ο ερχομός του στον κόσμο είναι ένα πανηγύρι για τους γονείς του. 

Ο στόχος μιας ομάδας συμβουλευτικής για τη νέα μητέρα είναι να λάβει την υποστήριξη που χρειάζεται, τόσο από κάποιον ειδικό, όσο και από το μοίρασμα αυτής της εμπειρίας με άλλες γυναίκες σε ίδια φάση ζωής, να διερευνήσει τις δυσκολίες της και νααναζητήσει τις πηγές τους. Επειδή, δεν υποστηρίζουμε κάποιο συγκεκριμένο «σωστό» τρόπο φροντίδας του βρέφους ή του νηπίου, ούτε κάποια ορισμένη φιλοσοφία, εστιάζουμε στα βιώματα και τα συναισθήματα της μητέρας. Στόχος είναι να αναγνωρίσει τις ανάγκες της, τα επιτεύγματα και τις αδυναμίες της, ώστε να μπορέσει απρόσκοπτα να απολαύσει αυτή τη μοναδική εμπειρία και να προσφέρει στο μωρό της τα καλύτερα κομμάτια του εαυτού της. Επίσης δίνεται έμφαση στις ασυνείδητες αλλαγές που συμβαίνουν καθώς το ζευγάρι μετατρέπεται σε οικογένεια, καθώς η κάθε γυναίκα μετατρέπεται και σε μητέρα και οι ρόλοι, η σεξουαλική σχέση, οι σχέσεις με την ευρύτερη οικογένεια και τον κοινωνικό περίγυρο αλλάζουν.Σε αυτή την αναζήτηση θα αξιοποιήσουμε κυρίως τα εργαλεία της ψυχοδυναμικής προσέγγισης. 
Προτείνουμε να ξεκινήσουμε με μία ομάδα σύντομης διάρκειας (3 μηνών) για εγκύους και νέες μητέρες βρεφών και νηπίων. Θα επεξεργαστούμε μαζί τις πρώτες εμπειρίες της μετάβασης στη μητρότητα με βασικές τις εξής θεματικές:

• Εγκυμοσύνη
• Τοκετός
• Θηλασμός (ή γενικά, η σημασία της τροφής με όποιο τρόπο και αν προσφέρεται και το τι σημαίνει για την σχέση μητέρας – βρέφους)
• Η πρώιμη σχέση με το μωρό
• Ο απογαλακτισμός
• Οι συνήθειες του ύπνου
• Οι αλλαγές στη ζωή της μητέρας και του ζευγαριού
• Μητρότητα και σεξουαλικότητα
• Δημιουργία οικογένειας μέσα στην οικονομική κρίση και οι ψυχολογικές προκλήσεις αυτής της περιόδου
• Ο ρόλος της πατρικής οικογένειας στην υποστήριξη της νέας μαμάς
• Επιλόχεια κατάθλιψη, οι διαβαθμίσεις της, και τα δυσθυμικά συναισθήματα πολλών νέων μπαμπάδων
• Επιστροφή στην εργασία/ανεργία/αλλαγή επαγγέλματος

Μαζί με αυτά, θα είμαστε πάντα ανοιχτές στις ανησυχίες που θα εκφράσουν τα μέλη της ομάδας έτσι ώστε να ανταποκριθούμε στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε μητέρας. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει σωστός τρόπος να είμαστε μαμάδες δε σημαίνει ότι, παρά τις καλές προθέσεις μας ,δεν μπορούμε να κάνουμε λάθη που να είναι τραυματικά για το παιδί. Αυτά θα προσπαθούμε να αποφεύγουμε μέσα από την αυτογνωσία και την εκτόνωση των δύσκολων συναισθημάτων στα πλαίσια της ομάδας.

Η ψυχοθεραπεία είναι μια διαδικασία κατ’ αρχάς υποστηρικτική, η οποία στη συνέχεια μπορεί να γίνει διερευνητική. Ένας άνθρωπος συνήθως ζητά ψυχοθεραπευτική βοήθεια, όταν δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις της καθημερινότητας, όταν νιώθει ότι υποφέρει ή όταν παρουσιάζει κάποιο σύμπτωμα. Θα λέγαμε, ότι βρίσκεται σε μια περίοδο της ζωής του κατά την οποία νιώθει ότι οι τρόποι με τους οποίους αντιμετώπιζε ως τώρα τις δυσκολίες φαίνονται ανεπαρκείς. Από την άλλη, μπορεί κανείς να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία με μόνο αίτημα την αυτογνωσία. Στην ψυχοθεραπεία μπορεί κανείς να εκφράσει τα συναισθήματά του σε έναν ασφαλή χώρο, να νιώσει αποδεκτός/ή, να έρθει σε επαφή με παλιότερες εμπειρίες και συναισθήματα που μπορεί να είναι οδυνηρά και ξεχασμένα ή να μοιάζουν ασήμαντα, συχνά, όμως, διαμορφώνουν την προσωπικότητα και τους όρους της ενήλικης ζωής. Η διερεύνηση της ως τώρα ιστορίας μέσα στο ψυχοθεραπευτικό πλαίσιο είναι μια μοναδική εμπειρία, που βοηθάει το άτομο να καταλάβει τον εαυτό του, ώστε να σεβαστεί τις ανάγκες και τις επιθυμίες του, να βελτιώσει τις σχέσεις του/της και να προχωρήσει στο εξής στη ζωή με ελαφρύτερο, αλλά πλουσιότερο φορτίο. Οι συνεδρίες ατομικής θεραπείας γίνονται μία ή δύο φορές την εβδομάδα για 50 λεπτά.